Vlucht en eerste dagen paramaribo

Hallo allemaal,

Zo'n vier weken geleden werd mij via-via een stageplek aangeboden in het diakonessenhuis in Paramaribo. Ik heb snel de knoop doorgehakt en last -minute alles geregeld; stage-overeenkomsten, vliegtickets, visum en verblijf. Gelukkig is dit allemaal goed gekomen en ben ik nu begonnen aan mijn stage in Suriname.

Zaterdag vertrok ik vroeg in de ochtend richting Schiphol voor mijn eerste vlucht naar Curacao. Rond 6 uur 's ochtends liet KLM al weten dat mijn vlucht 45 minuten vertraging had en kon ik gelukkig nog wat langer blijven liggen. Hierdoor werd de transfertijd op Curacao helaas wel wat korter. Desondanks ben ik op Curacao wel even van het vliegveld afgegaan met het idee om Willemstad te bezoeken. Helaas was het veel te warm en dacht ik dat ik misschien te weinig tijd zou hebben en ben ik voor de zekerheid toch maar in de buurt van het vliegveld gebleven. Maar ik kom zeker een keer terug om langer op te Nederlandse Antillen te blijven.

Toen ik de luchthavenbelasting moest betalen kwam ik erachter dat ik niet kon pinnen (buiten Europa). De paniek sloeg wel even toe.
De alarmdienst van de ING nam na minutenlang wachten niet op. (wat heb je dan aan een alarmnummer?)
Gelukkig kon ik Eric wel bereiken en heeft hij voor mij mijn pas omgezet naar 'wereld'. Waar dat bij ABN-Amro per direct kan(waar ik ook een pas van heb), moet je er bij de ING (max) 24 uur op wachten. Weten we dan ook weer.
Uiteindelijk was ik ruim op tijd bij de gate en had de vlucht nog vertraging ook.

Eenmaal in Suriname aangekomen duurde het minstens een half uur voordat ik door de douane was. Gelukkig stond mijn koffer gelijk klaar en kon ik snel doorlopen naar de taxi's. Vanwege het late tijdstip waren alle shuttle-busjes al weg en heb ik een taxi moeten nemen. Een voordeel was dat ik lekker snel aankwam in mijn studio, waar ik werd opgevangen door de eigenaar. Na een toch wat lange rondleiding en uitleg over o.a. de huisregels, kon ik om 02.30 Surinaamse tijd eindelijk gaan slapen.

De volgende dag werd ik toch wat onwennig wakker. Eerst nog wat bijgekomen van de reis en als ontbijt het broodje opgegeten wat voor me was klaargelegd op de kamer. Kaas, leverworst en een geklust eitje allemaal op 1 broodje. Ik zat in ieder geval wel even genoeg op.
In de middag ben ik met een huisgenootje boodschappen gaan doen. Ze heeft me kort even laten zien waar de supermarkt is. De supermarkt heeft eigenlijk grotendeels Nederlandse producten. Lekker vertrouwd, maar wel duur. Op de markt langs de weg ook gelijk een watermeloen en pompelmoes ingeslagen.

Er zitten hier op dit adres 3 andere Nederlandse studenten en twee huizen verderop nog 6. Ook met andere huizen in de buurt is contact. Het lijkt erop dat er in Suriname voornamelijk Nederlandse studenten zitten en dat komt natuurlijk doordat de taal die hier gesproken wordt Nederlands is. Het eerste wat ik wilde doen toen ik aankwam was Engels praten en vind het nog steeds wat vreemd dat iedereen gewoon Nederlands verstaat. (ookal weet je het van tevoren al)

De eerste vier stagedagen zitten erop. Op de eerst dag ben ik goed ontvangen en heb ik kennis kunnen maken met de personen waar ik tijden mijn stage mee te maken krijg. Het zijn allemaal hele vriendelijke mensen en ze zien mij nu al als deskundige en dat merk je ook aan hun houding naar mij toe. Hopelijk is dat aan het einde van de stage nog steeds zo. Ik zal in een ander verslag nog wat meer ingaan op mijn stage-opdracht, zodat deze niet veel te lang gaat worden.

Een van de dingen waar ik heel erg aan moest wennen hier in Paramaribo is het verkeer. Als fietser fiets je op bijna alle wegen tussen de auto's door. Daarbij toeteren ze ook als ze een kruispunt naderen en er zijn nogal wat kruispunten. Ook zijn er veel Surinamers die vanuit de auto of op straat je aandacht vragen, wat ook niet prettig is. Daarbij komt ook nog dat ze hier aan de linkerkant van de weg rijden. De eerste dagen ben ik daarom alleen als het echt nodig was op de fiets geweest. Gelukkig ben ik er nu aan gewend en is het allemaal toch wat veiliger dan de eerste indrukken doen vermoeden en kan ik wat meer om me heen kijken.

Omdat ik langer dan 30 dagen verblijf moet ik me melden bij de vreemdelingendienst. Dit is ca 3-4 km van mijn stageplek vandaan. Dinsdag ben ik daarom die kant op gefietst. Toen ik het eindelijk door alle heisa van het verkeer, de warmte(35*) en de drukte gevonden had was ik dus meer dan blij. Helaas stond ik binnen twee minuten ook weer buiten omdat ik geen geprint vliegticket bij me had. Een bewijs op mobiel was niet voldoende. Uiteindelijk kwam ik helemaal oververhit weer thuis.
Vandaag (donderdag) is het alsnog geregeld.

Ik kan nog veel meer vertellen, maar voor nu hou ik het er maar bij. Dan ga ik nu eens kijken welke excursies ik wil doen in de weekenden dat ik hier zit. Want daar kom ik toch stiekem ook voor. :)

Liefs Nathalie